ก็ไม่รู้เหมือนกันทำไม มาม่าก็เป็นแบบนี้แหละ บอกไม่ถูก มาม่าผิดเองแหละที่เป็นแฟนที่ดีไม่ได้ เรามันต่างกัน พี่ทำไรมากมาย แต่มาม่าไม่ได้ทำไรคืนกลับไปให้ มีแต่ทำให้เสียความรู้สึก พี่เคยบอกว่าถ้าอยากไปหาให้โทรบอกพี่จะมารักเอง พี่บอกว่าจะไม่บ่นเรื่องมารับอีก พี่บอกว่าพี่จะมาหาเองเพราะถ้าไปเองพี่ก็ไม่ได้มาส่ง เป็นห่วงมาม่าคงติดคำพวกนี้เกินไป ตะกี้พี่บอกถ้ามารับแล้วมาม่าไปหอ พี่ก็ต้องขับมาขับไปแล้วขับมาส่งแล้วก็กลับไป ไปๆมาๆหลายรอบอีก อืมเข้าใจงานพี่ก็เยอะยังต้องมารับมาส่งอีก แทนที่มาม่าจะไปหาพี่จะได้ไม่ต้องขับรถหลายรอบอีกอย่างพี่ก็เหนื่อยด้วยเพิ่งทำงานเสร็จมาม่าก็ตื้อให้มาหาอีกแทนที่จะไปหา นอนทำตัวสบายอยู่นั้นไม่คิดถึงพี่บ้างเลยเป็นแฟนที่แย่เน่อ คนอื่นๆของพี่คงดีกว่านี้ไม่เลวร้ายมากเท่ามาม่าหรอกอะไรก็ทำให้พี่ไม่ได้ มีแต่ให้พี่ทำให้ ช่วงหลังๆนี้มีแต่เรื่องไรมากมายก็ไม่รู้นะ ทำให้เหมือนห่างกันไปทุกที พี่ไม่คิดแบบมาม่าหรอ ว่าตอนแรกๆ เป็นไง แล้วตอนหลังๆ เป็นไงบ้าง เรารักกันมากขึ้นก็จริงแต่เราก็ทะเลากันมากขึ้นด้วยอาจไม่ถึงขั้นทะเลาะแต่เรื่องที่ทำให้ต้องงอล เสียความรู้สึกมากขึ้นจนบางทีอาจจะทำให้พี่เหนื่อย เรื่องที่เกิดมักเกิดจากมาม่าเอง หลายอย่างที่มาม่าทำตัวเองให้เป็นปัญหาขึ้นมาพูดไรไม่คิดถึงพี่ไม่นึกถึงความรู้สึก เอาแต่พูดไม่คิดก่อน บางทีก็ไม่พูดไรเลยทำให้พี่ต้องอึดอัด พูดเป็นแต่ ป่าว ไม่เป็นไร คำสั้นๆ น่าเบื่อ ไม่มีความหมายที่พี่ต้องฟังเป็นประจำ เราพูดไรไม่ออกเราบอกไม่ได้ว่าเราคิดไรอยู่ ไม่ใช่เราปิดบังเคยบอกหลายทีแล้วพี่น่าจะเข้าใจ และรู้ดีที่สุดไม่ใช่หรอ ทำไมทุกทีพี่ยังคิดว่ามาม่าเก็บความรู้สึก เป็นไรทำไมไม่บอก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น