mama

วันพฤหัสบดีที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

....

มะลิรักดอกรักมากที่สุด รักมากจนไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะเลิกนิสัยเดิมๆของตัวเองได้แร้วหยุดอยู่ที่ดอกรักคนเดียวได้และไม่เชื่อว่าดอกรักจะหลอกมะลิได้ ใครจะไปคิดละว่าคนที่เรารักมากๆๆคนที่ไว้ใจ จะเก็บรูปกิ๊กเก่าอยู่ ทั้งที่เราเองลบไปหมดแร้วแม้แต่ของก็ทิ้งไปหมดเราก็แปลกใจทำไมไม่ให้เราจับแฟรดไดว์เพราะมีรูปเก็บอยู่นี่เองรูปในคอมก็ลบไปแต่ยังรีสตอกลับมาได้ ลบอีกก็ยังหาทางเก็บไว้อีกจนได้ ทั้งในเมล์ก็ยังเก็บไว้ไม่ พอรู้แบบนี้เราอดคิดไม่ได้ว่าของที่ทิ่งอยู่ถังขยะหลังมาส่งเรายังเก็บไปอีกหรือป่าวก็ไม่รู้แค่เรื่องที่เกิดยังไม่มากพอให้มะลิร้องไห้ใช่ไหมดอกรัก จะให้ร้องไห้จะให้เสียใจ ทุกขใจมากแค่ไหน ถึงยังปิดบังกัน แต่ในเมื่อมาขนาดนี่บ่นไปก็ไม่มีประโยนช์ โทษใครคงไม่ได้ โทษตัวเราเองนี่ละ ที่เป็นทุกอย่างของดอกรักไม่ได้ ทำไรให้ได้ไม่เต็มที่ ที่เกิดแบบนี้ก็คงไม่น่าแปลกใจอะไรที่ดอกรักจะปันใจให้ใคร เพราะกับเรามันไม่มีความหมายหมาย 4เดือนของมะลิที่อยู่กับดอกรักมะลิมีความสุขมากทุกครั้งที่ดอกรักโทรหา มาหาทั้งตอนเช้า กลางวันเย็น ดึก ที่เราไปเที่ยว น้ำตก ดอยสุเทพ ไปนั้งกินข้าวร้านอาหาร ไปนั้งที่สวน และที่ๆเราคิดกันไว้ว่าจะไป เราหัวเราะไปด้วยกันเรามีความสุขมาก ทุกๆที่ที่เราไปเที่ยวด้วยกันเป็นควาทรงจำที่ดีที่สุดของมะลิ

แต่ในเมื่อดอกรักมีความลับ แอบมีคนอื่น ก็แปลว่าไม่ได้รักมะลิแล้ว ดอกรักเป็นคนพูดเอง ถ้ามีอีกคนเพราะไม่รักเรา  ถึงตอนนี้เข้าใจ ซึ้งใจ ทุกอย่างทุกการกระทำเลยจิงๆๆ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น