mama

วันพฤหัสบดีที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2554

..

ถ้าคำพูดไม่มีความมั่นคงพอ ก็อย่าพูดเลยดีกว่า ถ้าพูดแร้วไม่ใส่ใจคนฟัง ไม่แคร์กัลแบบนี้ ไม่สนว่าที่พูดแร้วทำไม่ได้คนฟังเค้าจะรู้สึกยังไง หรือเห็นฉันไม่มีความหมายคบไปงั้นๆๆ ไงก็จะไปอยู่ที่อื่นอยู่ เลยไม่สนใจ ไม่แคร์ความรู้สึกฉัน เป็นแบบนี้เทอบอกให้ฉันตัดใจเหอะ อย่าให้ฉันต้องเจ็บมากกว่านี้เลยทำไมเทอไม่คิดถึงฉันบ้างว่าถ้าเทอทำแบบนั้นแร้วฉันจะเสียใจจะเสียความรู้สึก มันไม่ใช่ครั้งแรกนะ หลายครั้งแร้ว แค่ครั้งแรกที่เกิดขึ้น เทอน่าจะคิดได้แร้วและห่วงความรู้สึกฉันบ้างถ้าเทอรักฉันจิงอย่างที่ปากพูดออกมา หรือเห็นเป็นแค่ลมปาก เทอรักฉันไม่มีเปลี่ยนแปลงพอเข้าใจ มันก็แค่ไม่เหมือนเดิมฉันต้องทำใจ เทอไม่สนใจบล็อกทั้งที่ว่างทั้งวันทั้งคืนไม่แม้จะเปิดดู ไม่สนเรื่องที่ทำด้วยกัน เทอทำอะไรฉันอยากรู้ ให้แต่ฉันโทรหาไม่คิดจะโทรหาฉันหรือไงแค่คำพูดฉันเมือเช้าเทอเองก็น่าจะรู้ว่าฉันงอล แต่เทอก็หายไม่โทรหาฉันเอาแต่เล่นเอ็มถ้าฉันไม่ทักไปเทอก็คงไม่ทักมา กว่าจะตอบมาก็นาน มันเจียดเวลาที่เทอคุยมาตอบเมียไม่ได้หรือไง ไม่มีเรื่องนี้ เทอคงไม่โทรมาทั้งที่เทอโทรฟรี อาทิตที่แร้วไหนว่าจะโทรหาฉันตอนเข้าไง แค่ตื่นมารับโทรสับฉันเทอยังไม่ตื่นเลยแร้วสัญญากับฉันว่าจะดูแลฉันดีดีไง จะโทรหาฉันตอนเช้าไม่ใช่หรอ อะไรมากมายที่เทอลืมถึงฉัน  เทอคงไม่รักฉันแร้วจิงๆๆ ฉันคิดได้แค่นี้ส่วนเทอก็คงมีเหตุผลร้อยแปดที่ฉันผิดอีกอยู่ดี ฉันทำไรไม่เคย๔ูกอยู่แร้วนี่ไม่ว่าจะอะไรจะเล็กเท่าหมัดหรือใหญ่เท่าช้างฉันก็ผิด ไม่มีเหตุผล ไม่เข้าใจเทอ ตลอดเวลา ฉันเป็นแค่คนที่เทอไว้แก้เหงาหรือไง ถึงไม่แคร์ความรู้สึกฉัน จะให้ฉันร้องไห้ไปอีกนานไหมถึงจะเข้าใจ ฉันไม่ใช่ของตายนะที่จะทำไงก็ได้ ฉันก็คนนะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น