-_-

โทรหาก็ไม่รับเลย เป็นห่วงอ่ะถึงบ้านหรือยังเป็นไงบ้างนั้งรถทั้งคืนเหนื่อยไหม กินข้าวยังทำไรอยู่ คิดถึงมาก

ใช่หรอ

ความอบอุ่น

''

ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีแร้วมันมืดไปหมด ฉันอธิบายไม่ถูก ฉันขอโทษ

!!!

แล้วเทอก็หายไป

miss

โอ๊ย คิดถึงเลยแอบมานั่งเขียน พี่ทำไรอยู่อ๊ะไปเรียนป่าวหรือหลับอยู่หอไม่กล้าจับโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเลยเรียนกะครูคนนี้อ๊ะกลัวโดนไล่ออกห้อง เพื่อนเจอไปแล้วหลายคน ไม่อยากเสี่ยงแล้วนี่กินไรยัง หิวป่าว มาม่า ยังไม่กินเลย ตื่นสายมาเรียนเกือบไม่ทัน เกือบเข้าห้องสอบไม่ทันแล้วนะเนี่ยคิดถึงนะ เข้าไปอ่านบล็อกมาแล้ว รู้สึกเราแย่มากกว่าที่เราคิดไว้อีกนะ คนรักกันก็ต้องดูแลกัน มาม่าขอโทษนะที่ดูแลพี่ได้ไม่ดีเท่าที่พี่ดูแลมาม่า อามายโทรมาแล้ว แต่เหมือนไม่อยากคุย เราก็แอบคุยด้วยนะพอดีครูอยู่หน้าห้องแล้วก็วางไป อืม  ไม่รู้จะพูดไรต่อดีล่ะ เซ็งตัวเองบอกจะโทรหาดันไม่ได้โทรซะงั้นทำให้อามายต้องโทรมาเองโอ๊ยช่วงนี้ทำไมมีแต่เรื่องวุ่นๆ นะ งานก็เยอะยังไม่ได้ทำเลย ส่งก็รีบส่ง บ้านที่รักเจอกันตอนปิดเทอมแล้วกันอยู่หอปั่นงานก่อนจะดีกว่า พอปีใหม่จะได้มีเวลาให้มากขึ้นจะได้ไปหาอามายได้เยอะกว่าทุกที ทำไมฉันรู้สึกเซ็งๆไม่อยากทำไรเลยอยากนั่งอยู่เฉยๆอยากไปกรี๊ดดังๆที่น้ำตกอยากไปกระโดดน้ำให้หายเบื่ออยากไปอยู่ไกลๆเบื่อสังคม เบื่อเพื่อน เบื่อๆๆๆ เซ็งเป็ด !!! เฮ้อ อยากอยู่กับมายแค่เราสองคน “ก็พอ”

DR12

ตอนนี้เที่ยงคืนกว่าจาที่นอนไม่หลับอยู่แล้วพอรับโทรศัพท์พี่มาม่ายิ่งนอนไม่หลับใหญ่เลยฟังจากเสียงก็รู้เลยว่าพี่มาม่าทำให้พี่เสียความรู้สึกอีกแล้ว แต่ที่แย่ยิ่งกว่าคือ เราจำไม่ได้ว่าเราพุดไรออกไปมั้งตอนที่รับโทรศัพท์คดแล้วคิดอีกไมจำไม่ได้ ไปๆมาๆเรานอนไม่หลับเลยนะเนี่ยแล้วฉันก็ร้องไห้เฉยเลยเป็นไรอีกก็ไม่รู้บ้าๆบอๆไปคิดมากอีกแล้วเบื่อตัวเองที่เป็นคนคิดมากไม่อยากคิดไรไปก่อนเรื่องที่จะเกิดแต่ก็ทำไม่ได้ซะที เฮ้อ เซ็ง ตอนนี้ตีสามกว่าพี่มอญออกไปแล้วฉันก็ยังไม่หลับแล้วฉันก็ต้องสอบแล้วฉันก็จะบ้าแล้วเนี่ยทำไมเป็นคนแบบนี้น๊าไม่เข้าใจทำไมชอบทำให้ดอกรักเสียความรู้สึกนะ

DR11

มาม่าขอโทษนะที่พูดอะไรที่ทำให้พี่เสียความรู้สึก ขอโทษจริงๆที่ไม่โทรกลับ ขอโทษมากๆที่ทำตัวไม่น่ารักทำตัวเหมือนไม่สนใจไม่ไปหา มาม่ารู้ว่าทำตัวให้พี่ต้องคิดมากมาม่าทำให้พี่เสียความรู้สึกมาม่าขอโทษนะดอกรัก ทุกอย่างที่มาม่าทำผิดมาม่าก็รู้ตัวนะก็รู้สึกผิดมาตลอดแหละแต่ไม่อยากให้พี่คิดว่ามาม่าอยากเจอพี่แค่ตอนมาม่าเหงานะ มาม่าไม่ได้มีดอกรักไว้แค่แก้เหงาไม่อยากให้พี่คิดแบบนี้อีก แต่ก็เป็นมาม่าเองที่ทำตัวไม่ดีทำให้พี่ต้องคิดแบบนั้นเป็นมาม่าเองที่ผิดมาตลอดทุกครั้งที่พี่พูดกับมาม่าว่า”เหมือนๆพี่เลวๆยังไงไม่รู้”จากที่พี่อ่านบล็อกหรือในสมุดบันทึกของมาม่าจริงๆแล้วมาม่าเองต่างหากที่ทำตัวกดดันให้พี่ต้องทำตัวแบบนั้นกับมาม่า ความจริงมาม่ารู้สึกผิดมากเลยนะที่ตัวเองเป็นฝ่ายทำตัวให้ห่างจากพี่ มาม่าขอโทษนะตลอดเวลาที่ผ่านๆมาทั้งที่พี่ดีกับมาม่ามาก แคร์ความรู้สึกมาม่ามากกว่าที่จะทำตามใจตัวเองทำให้มาม่าได้ทุกอย่างทุกครั้งที่มาม่าหิวถึงจะดึกแค่ไหนพี่ก็อาสาที่จะซื้อข้าวเข้ามาให้แล้วก็ทุกเช้าที่พี่แวะมาหาและทุกเย็นที่พี่เข้ามารับ ซึ้งมาม่าไม่ได้ทำไรให้พี่ได้มากขนาดนี้เลยเทียบกันไม่ได้เลยจริงๆก็สมควรแล้วที่พี่จะคิดแบบนั้นต่อไปมาม่าจะไม่ทำให้พี่ต้องลำบากใจอีกนะ มาม่าจะไม่ทำตัวให้ห่างจากพี่อีกจะไม่พูดให้พี่ต้องเสียความรู้สึกอีกมาม่าขอโทษนะก็ไม่รู้จะพูดไรให้ได้มากกว่านี้แค่นี้พี่คงยังไม่หายโกรธมาม่ามาม่าเองก็ไม่รู้จะทำไรต่อไปอีกไม่รู้พี่จะเป็นยังไงจะยังเหมือนเดิมหรือป่าว พี่เองอาจเปลี่ยนไปจากพฤติกรรมที่มาม่าทำไม่ดี ทุกอย่างมาม่าขอโทษนะที่รัก มาม่าเองรักพี่มากนะก็ไม่รู้จะพูดไรออกไป อธิบายไม่ถูกเหมือนกันมาม่าเองก็เสียใจมากกับสิ่งที่ตัวเองทำ รักอ๊ะเข้าใจไหมรัก รัก รัก รัก รักๆๆๆๆๆๆๆๆ รักกกก รัก มาม่ารู้ว่าพี่ร้องไห้ตอนที่เราคุยกันมาม่าเองก็เสียใจที่ทำแบบนั้นมาม่าอาจไม่แน่ใจในหลายๆเรื่องที่มาม่าไม่สามารถตอบพี่ได้แต่ที่มาม่าไม่เคยลังเลใจที่จะตอบพี่มาม่าแน่ใจในคำตอบของตังเองเสมอ มะลิรักดอกรักไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมตั้งแต่แรกจนถึงทุกวันนี้

DR 10

ก่อนกลับห้องที่เราคุยกันเรื่องที่พี่จะเรียนจบ มาม่ารู้สึกใจหายมากเหมือนกันนะทั้งรู้ว่ายังไงวันนั้นต้องมาถึงแต่ทำไมไม่เคยชินกับเรื่องนี้ทำไมไม่เคยเข้าใจความเป็นจริงที่จะเกิดขึ้นทำไมเฝ้าแต่บอกตัวเองว่าไม่จริงทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันคืออะไรพยายามทำเหมือนไม่มีอะไรทั้งที่ตัวเองก็แอบร้องไห้ทุกที มาม่าไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ไปมากแค่ไหนแล้ว ทุกทีทำเป็นไม่ใส่ใจทั้งที่เก็บทุกรายละเอียดพยายามทำตัวเองให้เหมือนเดิมทุกวันเพื่อที่จะไม่ให้พี่ต้องลำบากใจในวันที่ต้องห่างกัน ให้รู้ว่ามาม่าอยู่ได้ไม่ให้พี่ต้องรู้สึกว่าตัวเองดูแลมาม่าได้ไม่ดีเหมือนที่พี่คิดอยู่ทุกวันนี้ไม่อยากให้พี่คิดมาก ไม่อยากให้ลำบากใจ ไม่อยากให้พี่เสียเวลากับมาม่า แค่นี้ก็ทำให้พี่ลำบากใจมากพอแล้ว

DR9

ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันมาม่ารู้สึกผิดมากเลยนะจริงๆปัญหาทุกอย่างที่เกิดทั้งหมดเพราะมาม่าเองที่เป็นต้นเหตุที่ไม่ลงไปหาพี่ทำให้พี่ต้องเสียความรู้สึกทำให้พี่ต้องมีเรื่องไม่สบายใจให้พี่ต้องเสียใจเสียน้ำตาเป็นเพราะมาม่าคิดเรื่องบ้าบอทั้งที่เป็นฝ่ายพูดเองว่าไม่ให้เราคิดเรื่องที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้าวันที่พี่เรียนจบให้ทำวันนี้ให้ดีให้เรามีเวลาให้กันมากๆเพื่อที่เราจะได้มีเรื่องดีดีไว้คิดถึงกัน แต่เป็นมาม่าเองที่กำลังทำตัวแบบนั้นที่มาม่าทำเพราะมาม่าเองไม่อยากให้พี่ต้องคิดมากถึงขนาดที่ต้องให้เราเลิกกันแบบที่พี่โทรมาหามาม่าแล้วบอกมาม่าว่ามาม่าอาจเจอคนที่ดีกว่าพี่พี่ดูแลมาม่าไม่ได้วันข้างหน้าไม่รู้จะเจอกันอีกหรือป่าววันสงกานต์ไม่รู้พี่จะได้กลับมาหามาม่าอีกไหมแบบที่พี่พูดกับมาม่าในคืนวันนั้น มาม่าไม่อยากให้พี่ต้องคิดมากขนาดนั้นมาม่าเองก็ต้องทำตัวให้ตัวเองอยู่ได้ ก็พยายามต่อไปไม่รู้จะได้ป่าว

DR8

ทำไมมาม่ารักพี่มากขนาดนี้นะไม่อยากห่างจากพี่เลยอยากอยู่ใกล้ๆอ๊ะ อยากไปหาที่หออยากลงไปหาพี่ทุกครั้งที่พี่จะมาไม่อยากจะพูดให้พี่เสียความรู้สึกเลยสักครั้งอยากไปหาทุกครั้งที่ว่าง

DR7

ช่วงนี้พี่ให้ความร่วมมือดีมากเลยนะ ทำตัวดีมากน่ารักที่สุดชวนถ่ายรูปก็ไม่ค่อยปติเศษล่ะรูปที่ได้ก็น่ารักๆทั้งนั้นเลย มาม่าจะเก็บไว้ดูตอนพี่เรียนจบไปแล้ว ^^ แล้วมาม่าจะทำตัวให้ห่างจากพี่ได้ไงล่ะ ทุกวันนี้ก็พยายามแล้วพยายามอีก ก็ไม่เคยสำเร็จ ต่อไปต้องจิงจังหน่อยล่ะ

DR6

ดอกรักชอบทำหน้าเอ่อๆๆเน่อ น่ารักอ๊ะ บ้าๆบอๆดี มาม่าชอบแบบใสๆเหมือนเด็กพี่น่ารักสำหรับมาม่ามากเลยนรารู้ป่าวมาม่าชอบให้พี่มาง้อก็เลยงอลบ่อยๆๆ เหอะๆๆ ก็แกล้งไปงั้นแหละแอบยิ้มๆอยู่บางทีพี่ก็จับได้ อิอิ ก็เรากลั้นให้ตัวเองไม่ยิ้มไม่ได้นี่นา ก็น่ารักซะขนาดนั้น ไม่รักก็บ้าแล้วแบบนี้อ๊ะ

DR5

ของที่มาม่าทำให้มันไม่ได้มีค่าไรมากมายหรอกนะแต่เป็นสิ่งที่มาม่าตั้งใจทำมาม่าอยากทำเซอร์ไพร์มากกว่าแต่พี่ก็มักจะขอให้บอก ตามด้วยคำว่า “ไม่งั้นงอล” มาม่าไม่อยากบอกเลย แต่ก็กลัวพี่งอลก็ต้องบอกๆไปว่าทำไร เหอะๆ จริงๆตลกดีนะ พี่งอลน่ารักดี

DR4

เราพยายามทำตัวให้อยู่คนเดียวให้ได้ นี่แค่ลองทำไม่รู้จะได้หรือป่าวก็พยายามทำไปทีล่ะเล็กล่ะน้อยไม่ใช่ที่ห่างเพราะไม่รักนะเพราะรักมากต่างหากไม่อยากให้พี่คิดมากเวลาที่พี่เรียนจบมาม่ารักพี่มากนะรักขึ้นทุกวันไม่เคยน้อยไปเลยสักนิดเดียวมีแต่เพิ่มมากขึ้นทุกวันตั้งแต่วันแรกที่มาม่ารู้สึกดีกับพี่ก็มีแต่จะยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นพี่ทำตัวน่ารักมากเลยนะ มะลิรักดอกรัก

DR3

จริงๆ มาม่าไม่เคยมีความคิดแบบนี้ในหัวเลยนะเรื่องแต่งงานเรื่องหมั้นบ้าบอ เสียเวลายังไงไม่รู้คนที่แต่งก็เลิกกันเยอะแยะไป แต่อยู่ๆก็เกิดอยากขึ้นมาซะงั้นอยากมีคนที่อยู่กับเราก่อนนอนมีคนกอดเราให้อุ่นแล้วก็หลับไปพร้อมๆกัน แล้วก็เห็นหน้ากันตอนตื่นแบบนี้ทุกๆวัน เหมือนฝันเลยเน่อ มาม่าคิดมากไป คิดไปไกลมากเลยนะ

DR2

เราก็หึงอ่ะนะไม่อยากให้มีเรื่องผู้หญิงคนไหนเข้ามาแทรกระหว่างเราถึงจะเก่าแค่ไหนหรือบอกเราว่าไม่สนใจเลิกชอบไปนานแล้วยังไงเราก็ยังแอบคิดอยู่ดีถึงยังไงก็เป็นคนที่พี่เคยชอบมากและในFace bookที่เห็นใครมาเม้นไรยังไงเราก็แอบน้อยใจเหมือนกันถึงบอกว่าแค่เพื่อนพี่เปิดเผยไม่ได้คิดไรด้วยแล้วแต่เราเองก็ยังคิดอยู่ดีทั้งที่กะจะพยายามไม่คิดแต่ก็ยังไม่วุ่นวายกับเราในฝันอีกจนได้สุดจะทนจริงๆ ก็งอลกันไปตามนั้นมากกว่านี้ก็กลัวจะเบื่อกลัวจะลำคาญกลัวโดนทิ้งกลัวที่จะต้องอยู่คนเดียวกลัวทุกอย่างที่จะทำให้เราต้องเลิกกันกลัวการจากลากลับกับการที่จะต้องไม่มีพี่อยู่ข้างๆเหมือนที่ผ่านมามาม่าหวงพี่ยิ่งกว่าอะไรอีกรู้ไหม

DR1

ทุกทีที่มาม่าไม่เจอหน้าพี่ มาม่ามักจะหาว่าพี่แอบไปอยู่กับกิ๊กหรือเล่าให้ฟังว่าฝันเห็นพี่อยู่กับดิวหรืออะไรมากมายที่มาม่ามักพูดบ้าๆบอๆออกไปให้พี่คิดว่ามาม่าไม่เชื่อใจ จริงๆแล้วเราเชื่อใจนะแต่เราก็แค่อยากพุดไรไปงั้นแหละ ทุกครั้งที่เราไม่เจอกันและทุกครั้งที่พี่มาหาหรือตอนกลับไปหลังจากแวะมาส่งมาม่า มีอย่างเดียวที่มาม่าคิดมากที่สุดคือมาม่าไม่รู้ว่าจะเกิดไรขึ้นกับพี่ระหว่างทางหรือป่าวที่ไม่เจอกัน ไม่โทรมาหรือไม่โผล่หน้ามาให้เห็นพี่เป็นอะไรหรือป่าว มาม่าว่ามาม่าเองเป็นคนไม่สนใจโลกเลยนะไม่ค่อยใส่ใจกับความเป็นไปของใครเท่าไหร่แต่กับพี่มาม่ากลัวพี่เป็นไรไปโดยที่มาม่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่การที่พี่หายไปมาม่าว่ามาม่าอยู่ไม่ได้จริงๆๆแต่ก็พยายามทำตัวให้อยู่เฉยๆๆไม่เป็นไรมากมายเพื่อความสบายใจมาม่าเป็นห่วงพี่มากเลยนะ ห่วงมากๆๆๆๆๆ ทั้งรักทั้งห่วง

DR

อามายไปสอบ ไม่รู้ทำได้ป่าวว โทรหาไม่ติดเลย หายไปไหนเนี่ย จนเย็นยังไม่ติด ทำไรอยู่นะ ไม่ได้คุยทั้งวันเลยนะเทอ แร้วก็อีกทั้งคืนที่ไม่ได้คุย พอเช้าวันเน้ ก็โผล่มาหา ตกใจหมดจิงๆที่ไม่มาเราก็นึกว่าอยู่กับกิกนะ อิอิ สงสัยกกอยู่กับกิ๊กจนไม่โผล่หน้ามา กะไว้วันนี้ยังไม่โทรมาล่ะก็จะไป กระทืบที่หอเลย 555+แต่มายไหวตัวทันโผล่มาตอนเช้าซื้อข้าวมาฝากพร้อมขนม รอดตัวไปนะ >0<

DR

อันนี้เขียนไว้ในสมุด เลยเอามาลอกลงบล็อกแทนเพราะเรายังไม่มีสมุดบันทึก 25/12/2553

ตอนนี้เวลา00.01 แล้วอามายทำไรอยู่นะที่รัก มาม่ายังนอนไม่หลับเลย วันนี้ไม่ได้คุยกันแย่จังนะ โทรศัพท์ก็ไม่มีตัง ของพี่มอญก็นะ หมดอีก เซ็งเลย ไม่รู้อามายกลับถึงหอยังเป็นไงมั้งก็ไม่รู้ มีไรระหว่างทางป่าวเนี่ย พอถึงหอได้รอหน้าหออีก รอนานไหมอ่ะที่รัก แร้วนี่ทำไรอยุ่ นอนยังหรืออ่านหนังสืออยู่ ตอนเย็นนี้ยังไม่กินไรเลยจะหิวไหมเนี่ย เมื่อวานยังบอกเลยว่าตอนเที่ยงคืนออกไปหาไรกินอยุ่เลยแล้วคืนนี้ยังไงล่ะเนี่ยกระเป๋าตังก็อยู่กับเพื่อนตังก็นะจะหาในห้องได้ไหมอ่ะที่รัก จะปวดท้องหิวข้าวไหมอ่ะ ห่วงอามายจังเลย ทำไรอยู่เนี่ยย พรุ่งนี้จะรีบไปหาน๊าจะรีบไปซื้อของมาทำไข่เจียวให้อามาย มาม่าคิดถึงอามายอ่ะเลยมานั้งเขียนบันทึกนี่ให้เป็นไงมั้งเนี่ยต้องหิวแน่เลย ตอนเย็นยังไม่กินไรเลยที่รัก มาม่ารู้สึกไงไม่รู้อ่ะ ไม่น่ากินลูกชิ้นเลย นี่ขนาดอามายลืมกระเป๋าตังนะยังเก็บเหรียญในห้องจนซื้อลูกชิ้นให้มาม่ากินจนได้ มาม่าน่าจะให้อามายไว้ดีกว่านะเนี่ยย  เห็นแก่ตัวจิง -_- แต่อามายก็รักมาม่ามากเลยนะ แค่อยากกินก็หาให้จนได้เลย พยายามหาตังในห้อง ในกระเป๋ากางเกง ตามหัวเตียง จนได้ตั้ง 40 บาทสุดท้ายมาม่าเอาไปกินลุกชิ้นหมดเลยแถมตอนเย้นยังเลี้ยงข้าวอีกแร้วก็กล้วยปิ้ง ขอบใจนะที่รัก ที่ดีกับมาม่ามากขนาดนี้ มาม่ารักอามายมากๆๆเลยนะ

จุฟ

ถ่ายรูป

อามายต่อไปเราถ่ายรูปคู่กันไว้เยอะๆนะ มาม่าอยากเก็บรูปเราไว้เยอะๆอ่ะ มาม่าจะเก็บเป็นอัลบั้มเลย จะเอาไว้ดูตอนอามายไม่อยู่ เอาไว้ดูให้คิดถึงเรื่องต่างๆที่เราไปเที่ยวด้วยกัน ที่เราถ่ายรูปเล่นกัลนะ มาม่าอยากถ่ายคู่อามายไว้เยอะๆแต่อามายไม่ยอมถ่ายเลย หนีตลอดอ่ะ ต่อไปนี้ไม่ได้แร้วนะ ห้ามหนีเลย ต้องมาถ่ายด้วยกัลนะ เก็บความทรงจำของเราเอาไว้ด้วยกัน อีกไม่กี่เดือนแร้วนะมาย ใกล้เข้ามาทุกที ไม่อยากให้มีปีใหม่เลยเน่อ เพราะมันบ่งบอกถึงเวลาที่อามายใกล้จะเรียนจบแล้วก็ต้องไปเรียนที่อื่น มาม่าไม่อยากให้เป้นแบบนั้นเลย แค่ตอนนี้ อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง มาม่ายังไม่อยากห่างอามายเลย ติดอามายมากๆๆอ่ะ วันนึงไม่ได้เจอก็คิดถึงจะแย่ กะจะทำตัวให้ชิน เลยชอบบอกให้เราไม่เจอกัลสักอาทิตย์นึง บ่อยๆๆ ก็นะ ลองดูว่าจะทำได้ป่าว แต่ก็อย่างที่เห็นครึ่งวันยังไม่ได้เลยย มาม่ากลัวจังกลัวต้องอยู่ไกลๆกันกลัวทุกอย่างเปลี่ยนไปซึ้งมันก็ต้องมีอะไรเปลี่ยนไปบ้างแน่นอน แน่ๆๆก็ความใกล้ชิด ที่ต้องหายไปไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลยคิดแร้วก็นะ เศร้าอ่ะ บอกตรงๆๆเรื่องแบบนี้ไม่อยากคิดเลยนะ พยายามจะไม่คิดแบบที่พี่บอกแต่ว่ามันผุดขึ้นมาทุกทีทำให้เรากังวลมากเลยกับสิ่งที่จะมาถึง แต่จิงๆก็เข้าใจนะมันเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้อยู่แร้ว ยังไงตอนนี้เราก็ทำไรดีดี เก็บไว้ในความทรงจำดีกว่านะ เอาไว้คิดถึงกัน คิดถึงเรื่องฮาๆๆของเรา ตอนเราอยู่คนเดียวไง จะได้รู้สึกว่าเราไม่เสียเวลาไปเปล่าๆๆโดยที่เราเองไม่ได้มีไรเก็บไว้เลย แต่ยังไง ต่อไปเราก็จะมีรูปถ่ายสวยๆๆ น่ารัก และก็แบบตลกตลกไว้ดูกัน นะ ^^ เอาไว้ให้หายคิดถึงได้นิดนึงแต่ก็ยังดีกว่าไม่มีไรที่จับต้องได้เลยนะมายเข้าใจนะถ้าอามายไปเรียนที่อื่นแร้วก็ไม่รู้จะเจอกันอีกทีเมื่อไหร่มันคงนานมากแน่กว่าจะเจอกันอีกชะนั้นตอนนี้เราต้องเก็บรวบรวมหลักฐานเอาไว้ให้มากๆๆ  เหอะๆๆ มาม่ารักอามายมากเลยนะ

มายมาย

เช้าเน้บรรยากาศชังสดใส  อิอิ  มายๆๆมาหาแต่เช้าเลย เพราะนัดกับมาม่าไว้แต่เมื่อคืน จนพี่มอญตื่นไปทำงานมาม่า ก็นอเล่นแปปนึง เอ๊ะ ทำไมมายมายๆยังๆไม่มาน๊าา รอจนเราหลับแร้วหลับอีก ฝันแร้วก็ฝันอีก สงสัยจะไม่มาแร้วมั้งไม่ตื่นเเน่เลย เชอะ เราจะงอล คราวที่แร้วก็ไม่มา ชิชิ  เหอะๆๆนี่แค่ความคิดเราแต่ความเป็นจริงหรอ ??? มายๆๆมารอแต่ตอน 6โมงกว่าๆๆแร้วววว จน 6 .55 น. โทรมาหามาม่า ตั้ง 8สายยยย เป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นมากกกกๆ นานๆๆทีจะมีสายไม่ได้รับ จากมายมายเยอะขนาดนี่ แถมข้อความด้วย เราก็คิดๆๆอยู่ทำไมโทรศัพท์เราไม่ดังง่ะ นาฬิกาปลุกก็ไม่ดัง มายมายก็ไม่โทรมา ที่ไหนได้เราดันปิดเสียงโทรศัพท์ลืมเปิดเสียงไว้ซะงั้น มายมายทั้งโทรมา ทั้งข้อความ แร้วมาม่าจะรู้ไร ปกติก็ตื่นยากอยู่แร้ววอ่าา แต่ที่น่า....เหลือเกินก็ตรงที่ มายมาย ขึ้นมาถึงหน้าห้องแถมเคาะประตูเรียกนี่สิ  ยังไม่ลืมตาโผล่มาดูโลกอีก น่า..จิงๆๆเลย จะนอนไรหนักหนาเนี่ยย นอนๆๆไปก็มีอาการแปลกๆๆ เลยจับโทรศัพท์มาดูซะหน่อยยย  ป๊าดดดดดดดด มายมายโทรมาแร้วว แต่เราปิดเสียง รีบเจ้าค่ะรีบบมากกรีบโทรกลับเลยทันที มายมายกลับแล้วจิงๆ อยู่นิมมานแร้ว โห้ เราไม่น่าเลย เซ็งมากๆๆเลย รู้สึกผิดอย่างแรงง ยิ่งรู้ว่ามาเคาะประตูยิ่งไปกันใหญ่นอนได้ควายจิงเลย พอคุยกับมายมายมาม่านะ แบบรู้สึกผิดอ่ะ ยิ่งมายมายทำตัวไม่มีไรอ่ะ ไม่งอล ไม่โกรธมาม่า มาม่ายิ่งรู้สึกผิดไปใหญ่ มายมายอ่ะ แอฟความรู้สึก จิงๆๆก็มีงอลๆๆเราอยู่อ่ะดิ รู้นะ ยิ่งมาแอฟแบบนี้มาม่ายิ่งรู้สึกผิดมากๆๆๆๆเลยอ่ะ ร้องไห้เลยง่ะ จิงๆๆนะ แต่มายมายไม่เชื่ออ่ะ แร้วมายมายก็กลับมาหามาม่าอีกครั้งเพราะมาม่าไม่มีรถไปเรียน มายมายเลยมารับที่หอไปส่งที่วิทลัย ^^ มายมายน่ารักที่สุดในโลกเลยน๊า มาม่ารักมายมายที่สุดเลย ที่รัก ต่อไปมาม่าจะตื่นเช้าๆๆล่ะ เตรียมพร้อมการมาของมายมายแต่ก็ไม่รู้อ่ะนะ จะมาหาตอนเช้าอีกป่าว แต่ยังไงก็จะไม่นอนเยอะอีกล่ะ จะนอนเช้าๆๆตื่นเช้าๆๆ ไม่นอนดึกตื่นสายอีกล่ะ แต่ก็ต้องมียกเว้นไว้บางวัน ซึ้งไม่สามารถระบุไว้ได้ เหอะๆๆๆพอมาถึงหน้าวิทลัยมายมายก็ยังไม่กลับรอจนมาม่าเดินเข้าวิทลัยก่อน มาม่าเดินมาจะขึ้นตึกแล้วนะ มายมายยังมองมาอยู่เลย ยังไม่กลับอีกสักพักก็โทรมาหามาม่าแร้วก็บอกว่าน้ำมันหมด เหอะๆๆเราตกใจเลย จะออกไปหาคงไม่ได้ ก็ได้คำเดียวอ่ะ เข็นจ๊ะที่รัก แต่ก็นะมายมายโกหกมาม่าอ่าา แกล้งเรา จิงๆอยู่หอแร้วววกำลังจะอ่านหนังสือ  สอบให้ได้นะที่รัก จุ๊บๆๆ มาม่าก็จะอ่านหนังสือล่ะ รักดอกรักมากเลยนะ

Dr

สมุดบันทึกหมดแร้ววนะอามาย  ช่วงนี้จะเข้ามาบันทึกในบล็อกแทนดีกว่า ในสมุดไว้อีกหน่อยค่อยเขียนใหม่ แร้วจะเอาที่เขียนเสร็จให้อ่านนะ เพราะจะเขียนในบล็อกอามายก็ต้องเห็นอยู่ดี ไม่เก็บไว้ล่ะเอาให้อ่านแร้วต้องเอาามาคืนอาแหม่มนะไม่ได้ให้แร้วให้เลย รู้ป่าวว อามายมาย

Dr,,

แง่ววววว  ตลกจังเยยย รักนะเนี่ยยถึงทำให้ อามายชอบไหมเอ่ยย

Dr..

รูปนี้ น่ารักดีนะ หน้าเอ๋อๆๆๆอ่ะ  อิอิ  แต่มาม่าชอบๆๆ
ธรรมชาติสุดๆๆเลยที่รัก ^^






















ส่วนรูปนี้ แก้มป่องเวอร์ น่าจุบที่สุด เลยอ่ะที่รัก
มาๆๆ จุ๊บทีนึง ^^ แต่ตาหายปายหน่ายยเนี่ยยยย



เค้กวันเกิดอามายย  เสียดายเราไม่ได้เป่าเค้กเน่อที่รัก

ไว้ปีหน้าเอาใหม่ละกัล จุ๊บๆๆๆๆๆๆ









นี่เค้กวันอยากจะกิน  เอิ้กๆๆๆ  อร่อยนะ วันนั้นเหมือนๆๆจะไม่พอกิน มาม่าหรืออามายที่ไม่พอกิน อามายชัวร์







ที่รักกกกทำไรอยู่ คิดถึงอ่าาา จ๊วฟฟฟฟฟ  วันเน้เอากระเป๋าอามายมา รร ด้วยย เพื่อนบอกเท่ดี  อิอิ  แต่เราหนักมากเลย เอาทั้งอะไรมามั้งก้ไม่รู้ สงสัยเห่อกระเป๋า มีไรก็เลยจับยัดใส่กระเป๋าหมดเลย ฮ่าๆๆๆๆ



Dr

โหลๆๆ  ที่รัก ครบรอบ 2 ปี เอ้ยย 2 เดือนแร้ววว   2 เดือนเองอ่ะ เหมือนๆๆจะ2 ปี ไงไม่รู้เน่อ สอบอยู่อ่ะดิ สงสัยป่านี้ต้งนั้งเกาหัว แครกๆๆ  อิอิ หรือออกห้องสอบแร้วเนี่ยย เก่งซะขนาดนั้น ต้องไดท็อปแน่ๆๆเลยนะที่รักกกก  คิดถึงจังเลยวันเน้อามายจะไปทำแล็ปอาแหม่มก็ต้องอยู่คนเดียวเซ็งเลยอยากเจออ่าเค้าคิดถึง 2 เดือนทั้งทีนะที่รัก จะไม่อยู่ด้วยกัลหน่อยอ๋ออออ แว็บๆๆมาก็ยังดีนะ ^^

มาม่าจะเอาวิดีโอลงอ่า ทำไงก็ไม่ได้ซะทีอามายเอาลงให้หน่อยจิ ทำไงอ่า เราพยายามทำมาทั้งเช้าแร้วนะ เข้าห้องเรียนปั้บก็เปิดโน๊ตบุ๊คก่อนเลย อืมวันนี้เอามาด้วยกะจะมานั้งทำบล็อกโดยเฉพาะ พอเข้าบล็อกก็นั้งแต่งเลย งานไม่ได้ทงไม่ได้ทำ  อิอิ  มัวแต่จะเอาวิดีโอลง แต่ก็ทำไม่ได้ เหอะๆๆ  ทำไม่เป็นอ่า ที่รัก ส่วนรูปในบล็อกลับอ่า เอามาลงไมเนี่ยยยย มาม่าบอกแร้วไงอย่าเอาลงเค้าอายยยยยยยยยยย -_-!
แต่ก็ช่างเห่อ ลงไปแร้วก็ช่างมัน ตลกดีนะ ^^

ml

เซ็งว่ะ ไรก็ไม่รู้ นี่ฉันคิดมากไปเองหรือ เทอเปลี่ยนไปเนี่ยย วันๆๆไร ไม่รู้ แต่งต่างกัลไปทุกที ไม่รุมันเกิดไรขึ้นกับฉันกับเทอ ฉันถึงรู้สึกว่าเราห่างกัลไปทุกที ในเมื่อเจอกัลเกือบทุกวัน แต่ก็มีเรื่องให้ต้องเสียความรู้สึกมากขึ้นตามไปด้วย แม้ไม่เจอ แค่คุยบางทีก็รู้ได้ถึงความไม่แน่นอนในความรักที่มี ไม่ใช่ว่ารักน้อยลง แล้วเป็นเพราะอาไรล่ะ ทุกอย่างที่ฉันและเทอกระทำ เป็นเพราะเรารักกัล หรือเป็นเพราะฐานะของคำว่า "แฟน" จึงยังเหมือนดูเรารักกัลมาก ฉันเฝ้าบอกตัวเองว่าฉันคิดมากไปเอง เพราะฉันเหมือนคนเป็นบ้าในบางที ไม่ยอมเข้าใจอะไรเกี่ยวกับเทอแม้สักนิดเดียว ไม่ว่าเทอจะงานยุ่ง เวลาส่วนตัวของเทอฉันก็เอาแต่ใจทุกครั้งไป เทอคงจะเช็งบ้าง เบื่อบ้าง รำคาญบ้าง ฉันเองก็พอจะรู้ ถึงปากเทอจะ "ไม่" แต่ฉันเองก็พออรู้สึกได้ ถึงความรูสึกในตอนนั้น ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันเป็นอะไร ฉันอยากจะพูดมากกว่านี้เป็นร้อยๆๆเท่า ฉันอึดอัดมาก ฉันไม่เข้าใจฉันไม่รู้จะพูดยังไง ฉันอยากระบายมันออกไปให้พ้นๆๆความรู้สึกในตอนนี้ เทอเองรักฉันมาก ใช่ เทอพูดแบบนั้น แต่บางทีคำพูดกับการกระทำก็ต่างกัล อาจเพราะเทองานเยอะ ฉันเองก็พอเข้าใจ ฉันก็คงคิดมากไปกับเรื่องเล็กน้อยที่ไม่น่าจะเก็บมาคิด แต่เมื่อความรู้สึกมนอยากจะเข้าใจ เมื่อรักมาก แคร์มาก ก็คิดมากตามไปด้วยกับเรื่องเล็กน้อยที่เกิดขึ้น ,,,ทุกอย่างที่เกิด ขอให้เป็นแค่เพราะฉัน คิดมากไป....

toooooo

เบื่อกับคนเดิมๆๆของเทอ

DR

โหลๆๆๆๆ  แวะมาบอกว่า คิดถึงดอกรักที่สุดเลยยยยย รักมากๆๆๆๆน๊าา

Dr

มะลิรักดอกรักนะ จุ๊บๆๆ  ถึงจะงอลไปหัวเราะไป ก็ยังรักเหมือนเดิม จิงจังกับทุกเรื่อง แต่ไม่อยากให้พี่ต้องคิดมาก ก็เลย ทำเนียนๆๆไปงั้นแหละ ไม่อยากให้พี่ต้องรำคาญกับเรื่องบ้าบอ ไรที่ทนได้ก็ทนไป จะได้ไม่มีปัญหากัลนะ ที่รัก ไม่อยากให้จบกับเรื่องที่มะลิทำตัวน่ารำคาญ ให้พี่ต้องปวดหัว พี่งานเยอะพอล่ะ ไม่อยากเพิ่มไรที่มันแย่ๆๆให้อีก   รักนะ  คิดถึงจ๊ะ ตอนคุยกับดอกรักอยู่ ดอกรักบอกว่า จะ ไม่ ....... อีก  หวังว่าคงทำได้ นะ แต่ มาม่า ทำไม่ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  แร้วเราก็ลืมเรื่องคะแนนกัลไป ไม่ได้ให้ตั้งนาน  อ่ะ อัปเดตใหม่  จะได้แปดสิบแร้วววว จะได้ใบประกาศด้วยยยย  อิอิ